Rodgairo Dalnoot is de nieuwe Stadsdichter van Tilburg

Het college van burgemeester en
wethouders heeft hem benoemd voor de periode 2021-2023. Op 29 augustus werd hij feestelijk
geïnstalleerd tijdens het evenement ‘Boeken rond het Paleis’.

De nieuwe stadsdichter is een 32-jarige Tilburger die in het dagelijks leven vader, dichter, spoken
word- artiest, rapper, en jongerenwerker is. Hij won in 2019 tijdens het internationale spoken wordevent van SPOKEN.FM in Rotterdam de aanmoedigingsprijs voor ‘De meest inspirerende ontdekking van de SPOKEN Awards 2019’.

Als stadsdichter wil Dalnoot onder meer een podium bieden aan aanstormend schrijftalent en ‘de
verborgen schatten van de stad de kans geven hun verhaal te vertellen’. Zijn muzikale reis heeft hij in
verschillende formaties mogen tentoonstellen, maar dit jaar bracht hij na 10 jaar zijn eerste project
uit genaamd ‘Nacht van het blauwe uur’.

De benoeming van de heer Rodgairo Dalnoot is op voordracht van de stadsdichterscommissie
Tilburg. Zij kozen hem uit 18 kandidaten. De commissie maakte uit een shortlist van zes kandidaten
haar definitieve keuze. Die keuze viel op Rodgairo Dalnoot omdat er volgens de commissie ‘gezocht
moest worden naar iemand die niet alleen de literaire wereld bedient. Iemand met wortels in de
steeds luider klinkende hip-hop- en ‘spoken word’-cultuur, maar die ook openstaat voor andere
geluiden. Iemand die gedichten schrijven ‘zijn eerste liefde’ noemt. En iemand die, in deze
ontwrichtende tijden van wantrouwen, verruwing en polarisatie niet wil uitsluiten maar juist
verbinden, die bruggen wil slaan.’

Waarom een stadsdichter?
Tilburg is een stad van makers. Onze stad verrast, daagt uit en is een voedingsbodem voor creatief
talent. Oók op het gebied van literatuur en poëzie. Verbeeldingskracht, ontspanning en spiegeling
versterken Tilburg. Sinds 2003 benoemt het college daarom elke twee jaar een stadsdichter van
Tilburg. Rodgairo Dalnoot is de tiende stadsdichter van Tilburg en de opvolger van Anton
Dautzenberg.

Zijn eerste gedicht als stadsdichter:

Ik betreed onbekend terrein in de voetsporen van de man die mij waarschuwde voor een landmijn.
Dwaal ik af van zijn pad en kies ik voor olifantenpaden.
Wacht mij hetzelfde lot als die van zijn voorgangers die devianten waren.

"Gewoon je zelf zijn!", luidt een stem in de verte.
"Wie zou dat zijn?", begin ik mij af te vragen.

Het ware noorden zorgt ervoor dat ik niet snel zal verdwalen.
Maar een zevensprong aan de horizon getuigt van meerdere succesverhalen.

Ze zei: "Mijn man kon niet zichzelf zijn. Ik heb mijn wortels in zijn graf begraven.
Wie is hij om jouw pad te bepalen?"

Ze draagt haar haren als een sluier, enkel één oog dat mij aankijkt.
Zeven armen, elk die zijn eigen wereldwonder aanwijst.
Haar lippen verbergen wijsheid van de sterren, terwijl haar neus naar de maan wijst.

En ik luister aandachtig, want zelfs een klok die stilstaat vertelt twee keer per dag de waarheid.